ECDL moduł1 - Transfer danych

Pobieranie i wysyłanie danych w sieciach komputerowych

Pobieranie plików (ang. download, także: ściąganie, potocznie zwane zasysaniem lub ssaniem) – proces przeciwny do wysyłania danych (ang. upload), polegający na pobieraniu plików lub innych danych z sieci (m.in. serwera, stron WWW, FTP, P2P oraz P2M) [1].

• 

  sieć klient-serwer

• 

  sieć p2p

Serwer FTP - komputer na którym zainstalowany jest oprogramowanie serwera FTP (do transferu plików).

P2P - sieć peer to peer, czyli ściągać może każdy od każdego, nie ma centralnego serwera. Popularne programy tego typu to: Direct Connect, eDonkey, Audiogalaxy, emesh. Często wykorzystywane do rozpowszechniania pirackiego oprogramowania.

Peer2Mail (P2M) - pliki znajdują się w skrzynkach poczty elektronicznej. Odpowiednie oprogramowanie pozwala na wymianę tych plików.

Wysyłanie plików - (ang. upload) proces odwrotny do pobierania plików. Pamiętać należy, ze w przypadku łącz asymetrycznych (np. ADSL) upload jest wolniejszy niż download.

Szybkość transferu danych

Bit na sekundę (ang. bps – bit per second) – jednostka natężenia strumienia danych w medium transmisyjnym (np. pomiędzy dwoma komputerami) oraz jednostka przepustowości, czyli maksymalnej ilości informacji, jaka może być przesyłana przez dany kanał telekomunikacyjny w jednostce czasu, oznaczana b/s bądź bps.

Jednostki pochodne

• kb/s, kilobit na sekundę (ang. kilobit per second)

Jednostkę kilobity na sekundę stosuje się powszechnie do określania maksymalnej przepustowości kanału komunikacji (np. łącza internetowego). Nie służy jednak do określania prędkości przesyłu danych w danym momencie, wielkość taką opisujemy za pomocą kilobajtów na sekundę.

• Mb/s (Mbit/s), megabit na sekundę

   1 Mb/s = 106 b/s = 1 000 000 b/s = 128 KB/s

• Gb/s, gigabit na sekundę

   1 Gb/s = 109 b/s = 1 000 000 000 b/s = 128 MB/s

• Tb/s, terabit na sekundę

   1Tb/s = 1012 b/s = 1 000 000 000 000 b/s = 128 GB/s [2]

Ćwiczenia: Przelioz Mb/s na KB/s

• 2Mb/s
• 4Mb/s
• 8Mb/s
• 10Mb/s

Usługi połączenia z Internetem

Modem DSL

Szerokopasmowy dostęp do Internetu (z ang. Broadband Internet Access) – usługa polegająca na połączeniu z Internetem za pomocą szybkiego łącza lub medium o dużej przepływności. Połączenie wykorzystuje szerokie pasmo częstotliwości wytwarzane przez modem. Najczęściej do tego celu wykorzystuje się technologie z rodziny DSL (xDSL), WiMAX, PON, DOCSIS lub inne podobne. Szerokopasmowy dostęp jest przeciwieństwem dostępu wąskopasmowego np. dodzwanianego z wykorzystaniem modemu 56 kb/s. Dostęp szerokopasmowy pozwala na równoległe przesyłanie danych cyfrowych łącznie z analogową lub cyfrową komunikacją głosową. Przy dostępie wąskopasmowym z wykorzystaniem modemu 56 kb/s mieliśmy do wyboru korzystamy z telefonu albo Internetu. Najwolniejszy dostęp do szerokopasmowego Internetu oferuje ISDN (ang. Integrated Services Digital Network, czyli sieć cyfrowa z integracją usług). Prędkość przesyłu danych wynosi 128 Kb/s. ISDN jest przykładem stosowania technologii DSL [3].

DSL (ang. Digital Subscriber Line) – cyfrowa linia abonencka, rodzina technologii szerokopasmowego dostępu do Internetu. Standardowa prędkość odbierania danych waha się od 128 kb/s do 50000 kb/s, w zależności od zastosowanej technologii DSL w danym kraju. Dla technologii ADSL (asymetryczny DSL) prędkość wysyłania danych jest niższa od prędkości ich odbierania, natomiast prędkości te są symetryczne w technologii SDSL (symetryczny DSL) [4].

Połączenie dodzwaniane, wdzwaniane (ang. Dial-up access) lub komutowane (telefonia kablowa) - jest to sposób połączenia komputera z siecią komputerową polegający na wykorzystaniu modemu telefonicznego do połączenia się z serwerem dostępowym sieci. Aby uzyskać połączenie, wykorzystywana jest zwykła kablowa linia telefoniczna (analogowa lub cyfrowa) lub bezprzewodowa linia telefonii komórkowej w publicznej sieci telekomunikacyjnej.

Połączenia dodzwaniane dzielą się na dwie główne kategorie:

• Połączenie analogowe, w którym szeregowy port komunikacyjny komputera łączy się za pośrednictwem modemu z siecią telefoniczną. Prędkość transmisji zazwyczaj nie przekracza 56 kb/s.
• Połączenie cyfrowe, korzystające z sieci cyfrowej z integracją usług ISDN lub sieci cyfrowej telefonii komórkowej GSM/GPRS/EDGE/UMTS [5].

Korzystając z Internetu poprzez analogowe łącze dodzwaniane trzeba było płacić za wykorzystane impulsy, tak samo jak w przypadku rozmów telefonicznych. Spowodowało to wzrost popularności łączy stałych.

Łącze stałe – to rodzaj podłączenia do Internetu polegający na tym, że użytkownik płacąc okresowo abonament w stałej wysokości ma nielimitowany czasem dostęp do Internetu.

Stały dostęp do Internetu może być realizowany poprzez:

• podłączenie przez sieć lokalną przewodową (LAN),
• podłączenie przez sieć lokalną bezprzewodową (WLAN),
• EURODOCSIS lub DOCSIS w sieciach telewizji kablowej z modemem kablowym,
• DSL przy użyciu istniejących linii telefonicznych,
• GPRS, EDGE, w sieciach GSM,
• UMTS, HSDPA w sieciach telefonii komórkowej trzeciej generacji,
• CDMA,
• WiMAX – szerokopasmowy dostęp radiowy [6].

Internet Service Provider (ISP) (ang.) – w skrócie provider , czyli dostawca (firma) usługi internetowej.

Firmy telekomunikacyjne oferują ISP oraz firmom łącza dzierżawione. Są to łącza o stałej przepustowości (można ustalić ją z dostawcą). Usługa jest kosztowna, gdyż wymaga wykorzystania po stronie dostawcy dodatkowego sprzętu (np. łącze szeregowe na ruterze).

Satelitarne usługi internetowe stosowane są w miejscach, w których naziemny dostęp do Internetu jest nieosiągalny oraz tam gdzie wymagany jest mobilny dostęp do sieci. Internet drogą satelitarną dostępny jest globalnie, również dla statków na morzu oraz poruszających się pojazdów naziemnych [7].