Zarządzanie dyskami

MBR

MBR (ang. Master Boot Record) – główny rekord startowy, czyli umowna struktura zapisana w pierwszym sektorze dysku twardego. Często nazywany też Master Boot Block (pol. główny blok startowy). Zawiera on program rozruchowy oraz główną tablicę partycji (w przypadku dysku twardego – dyskietki zwykle nie posiadają tablicy partycji).

MBR znajduje się na pierwszej ścieżce, w pierwszym cylindrze, w pierwszym sektorze dysku (CHS – 0, 0, 1).

Budowa MBR

MBR ma 512 bajtów długości, z czego pierwsze 446 bajtów zajmuje program rozruchowy (ang. bootstrap). Druga część MBR – tablica partycji – zawiera 4 struktury opisujące poszczególne partycje podstawowe, każda po 16 bajtów. MBR kończą 2 bajty sygnatury – szesnastkowo 0x55 0xAA, co daje 446 + (4 · 16) + 2 = 512.

512 bajtów
446 bajtów	64 bajty (4 x 16)				2 bajty
program rozruchowy	partycja 1	partycja 2	partycja 3	partycja 4	0x55 0xAA

Tworzenie kopii MBR

Informacje zawarte w MBR można edytować, np. za pomocą programu MBRtool pod DOS-em albo programem HDHacker w trybie graficznym.

Naprawa MBR

Jeżeli uszkodzeniu ulegnie MBR to jest możliwość jego naprawy z wiersza poleceń:

fdisk /mbr

Naprawa MBR za pomocą konsoli odzyskiwania Windows XP:

fixmbr

Naprawa MBR za pomocą konsoli odzyskiwania Windows Vista/Windows 7:

bootrec /FixMbr

Na podstawie http://pl.wikipedia.org/wiki/Master_boot_record

Dysk podstawowy

Dysk podstawowy używa do organizacji danych partycji podstawowych, partycji rozszerzonych i dysków logicznych. Sformatowana partycja jest również nazywana woluminem (terminy wolumin i partycja są często używane wymiennie). Dysk podstawowy może zawierać najwyżej cztery partycje podstawowe albo trzy partycje podstawowe i jedną rozszerzoną. Partycja rozszerzona może zawierać wiele dysków logicznych (obsługiwanych jest maksymalnie 128 dysków logicznych). Partycje na dysku podstawowym nie mogą udostępniać danych ani dzielić ich z innymi partycjami. Każda partycja na dysku podstawowym stanowi odrębną jednostkę.

Dysk dynamiczny

Dysk dynamiczny to taki, który zawiera jeden lub więcej woluminów dynamicznych, podobnych do partycji na dysku podstawowym. Nie ma głównego rekordu rozruchowego. Zamiast tego przechowuje informacje o rozkładzie woluminów w bazie danych umieszczonej w ostatnim megabajcie dysku. W momencie tworzenia partycji system operacyjny nie wykorzystuje całego miejsca. Zachowuje 8 MB dla bazy danych łączy dynamicznych. Na dysku dynamicznym można utworzyć nieograniczoną liczbę woluminów na dysku.

Dysk dynamiczny udostępnia funkcje niedostępne w dyskach podstawowych, takie jak możliwość tworzenia woluminów rozłożonych, dublowanych oraz RAID 5. Możliwa jest konwersja dysku podstawowego na dynamiczny, nie można natomiast zamienić woluminu dynamicznego na partycje bez utraty danych.