Cisco Packet Tracer - routing

Zadaniem naczelnym routerów jest wyznaczanie ścieżki oraz przełączanie interfejsów. Proces kierowania ruchem nosi nazwę trasowania, routingu lub rutowania. Sposoby zdobywania przez routery informacji o ścieżkach są następujące:

• trasa statyczna - ręcznie definiuje ją administrator, jest jedyną trasą.
• trasa domyślna - ręcznie definiuje ją administrator. Używana jest wtedy, gdy następny krok nie jest bezpośrednio podany w tablicy routingu.
• trasa dynamiczna - administrator konfiguruje protokół routingu. Router wyznacza trasy otrzymując uaktualnienia od innych routerów.

Trasa statyczna

Na powyższym rysunku widoczna jest sieć z ruterami router0 i router1. Skonfigurujemy najpierw router0. Ruter ten, jak widać, ma bezpośrednie połączenie z sieciami 10.0.0.0/8 oraz 172.16.1.0/16. Nie wie natomiast nic o sieci 192.168.0.0/24. W rezultacie próba połączenia z tą siecią zakończyłaby się niepowodzeniem. Konfiguracja trasy statycznej sprowadza się do wpisania adresu sieci, z którą chcemy się kontaktować oraz następnego skoku, czyli interfejsu rutera, który przeprowadzi dalej routing.

W CLI wprowadza się to poleceniem ip route

Router(config)#ip route 192.168.0.0 255.255.255.0 172.16.1.2

Jeszce analogicznie należy skonfigurować router1.

Routing RIP

RIP (ang. Routing Information Protocol) jest protokołem routingu wektora odledłości (distance vector). RIP wyznaczając trasę, bierze pod uwagę tylko i wyłącznie ilość skoków do celu. Oczywiście decyduje mniejsza ilość skoków.

Ustawimy routing RIP w powyższej sieci. Dla każdego z ruterów trzeba wpisać adresy sieci do których jest bezpośrednio połączany. Następnie rutery będą tę informacje rozgłaszać w sieci. W efekcie router0 dowie się o sieciach podłączonych do router1 i na odwrót.

W CLI ustawia się to:

Router(config)#router rip
Router(config-router)#network 172.16.0.0
Router(config-router)#network 10.0.0.0

Oczywiście jeszcze analogicznie należy skonfigurować router1