Cisco Packet Tracer - routing

Zadaniem naczelnym routerów jest wyznaczanie ścieżki oraz przełączanie interfejsów. Proces kierowania ruchem nosi nazwę trasowania, routingu lub rutowania. Sposoby zdobywania przez routery informacji o ścieżkach są następujące:

• trasa statyczna - ręcznie definiuje ją administrator, jest jedyną trasą.
• trasa domyślna - ręcznie definiuje ją administrator. Używana jest wtedy, gdy następny krok nie jest bezpośrednio podany w tablicy routingu.
• trasa dynamiczna - administrator konfiguruje protokół routingu. Router wyznacza trasy otrzymując uaktualnienia od innych routerów.

Trasa statyczna

Na powyższym rysunku widoczna jest sieć z ruterami router0 i router1. Skonfigurujemy najpierw router0. Ruter ten, jak widać, ma bezpośrednie połączenie z sieciami 10.0.0.0/8 oraz 172.16.1.0/16. Nie wie natomiast nic o sieci 192.168.0.0/24. W rezultacie próba połączenia z tą siecią zakończyłaby się niepowodzeniem. Konfiguracja trasy statycznej sprowadza się do wpisania adresu sieci, z którą chcemy się kontaktować oraz następnego skoku, czyli interfejsu rutera, który przeprowadzi dalej routing.

W CLI wprowadza się to poleceniem ip route

Router(config)#ip route 192.168.0.0 255.255.255.0 172.16.1.2

Jeszce analogicznie należy skonfigurować router1.

Routing RIP

RIP (ang. Routing Information Protocol) jest protokołem routingu wektora odledłości (distance vector). RIP wyznaczając trasę, bierze pod uwagę tylko i wyłącznie ilość skoków do celu. Oczywiście decyduje mniejsza ilość skoków.

Ustawimy routing RIP w powyższej sieci. Dla każdego z ruterów trzeba wpisać adresy sieci do których jest bezpośrednio połączany. Następnie rutery będą tę informacje rozgłaszać w sieci. W efekcie router0 dowie się o sieciach podłączonych do router1 i na odwrót.

W CLI ustawia się to:

Router(config)#router rip
Router(config-router)#network 172.16.0.0
Router(config-router)#network 10.0.0.0

Oczywiście jeszcze analogicznie należy skonfigurować router1

Pod spodem widać rozbudowany wcześniejszy przykład.

Jak widać pakiety do jednego celu wędrują poprzez rożne rutery.

Jak widać rozbudowano sieć o kolejny ruter. Teraz za każdym razem pakiety wędrują tą samą trasą, gdyż decyduje mniejsza liczba skoków.

Routing EIGRP

W powyższej sieci skonfigurujemy routing EIGRP. EIGRP, czyli Enhanced Interior Gateway Routing Protocol jest protokołem wektora odległości opracowanym przez CISCO (rozwinięciem protokołu IGRP). W programie Packet Tracer nie ma możliwości skonfigurowania go poprzez zakładkę config. Wykorzystamy CLI.

Konfiguracja Router0

Router0(config)#router eigrp 101
Router0(config-router)#network 10.0.0.0
Router0(config-router)#network 172.16.0.0

Liczba 101 oznacza nr systemu autonomicznego

Konfiguracja Router1

Router1(config)#router eigrp 101
Router1(config-router)#network 172.16.0.0
Router1(config-router)#network 192.168.0.0

Sprawdzenie routingu poleceniem ping

Router1#ping 10.0.0.3

Type escape sequence to abort.
Sending 5, 100-byte ICMP Echos to 10.0.0.3, timeout is 2 seconds:
!!!!!
Success rate is 100 percent (5/5), round-trip min/avg/max = 1/8/13 ms